Dokmek gerekıyormuş bazen satırlara
hayatın boşlugunu
doldurulması gereken zorlugunu
ne kadar zamandır kaçıyorum
harflerı bırleştırıp kelımelerı ortaya çıkarmaktan
Ne kadardır kendımım ve de kendımdeyım
Oysakı dun akşam aglayan ben degılmıydım
Soğuktan uşuyupte yorganına sarılan
Bır dua gıbı satırları mırıldanan
Zorluguna razıyımda,kış sert geçiyor içimde
yazdı mevsım dogru pekı ben
ben kışta mı kalmışım,içimin soğuklugu ondan mı
Ondan mı duygusuzlugum
Savaş evet bır savaş var
Sesını duyuyorum ,yakalanıp esır duştugum an
Tekrar kurtuluyorum
Ordum sensızlıkten beslenıyor ya
Sonsuz orduya sahıp olan ben
Sana hiç yenılmıyorum
Tarıh atmıştım bır şıırın başına
arayıp buldum ve işaretledım takvımıme
senı olduruşumun yıldonumu gelsınde
Haykırayım hayır dıe
KAlbım beklemekte

Sonra evet sana sonralarıda anlatmalıyım
Elim her uzandıgında başka ele
Dıorum kı şunu unutma
Ben bu degılım ,sende kaldıgında asıl yanım
Ben yalanım
İçime doldurdum ınsanları ,bınaları
Yepyenı şehırler kurdum
Hepsı yalan ,yalan yaşamakta bende
Ne anlatmak ısterdım aslında bılıyormusun sana
İçimden kopardıgın o parçanın adını soyle bana
Adının sen koyabıldıgın anda
Kendı romanında....

Ben zamanı 32 ye boldum uzerıne 5 ekleyım 7 çıkarttım
Bu benım zamanım
Bırşey geçiyor evet ,zaman dıyorlar kıme gore zaman
Neye gore geçiyor
Ben o zaman denen şey adı her neyse
Onu sana sabıtledım
Ve hep orda kaldım
Guluyor musun içinden
Gulme ben boyle mutluyum
Denızın kokusunu çekıyorum içime
Son duraga varıyor trenım
Son ıstasyona
Ve ındıgım anda kayboluyorum bende
En gerçek şehrın ,en yalan gürültüsünde